7-10-2025
Hoe bereken je de CO₂-uitstoot van je hardware?
Je denkt het snel te berekenen, tot je ziet hoeveel er écht bij komt kijken.
SAVE DCS
Veel organisaties denken dat ze hun IT-impact al aardig in beeld hebben. Een overzicht van het stroomverbruik, een rekensom voor de koeling, en klaar. Maar wie alleen naar energie kijkt, ziet hooguit een deel van het verhaal. De grootste uitstoot zit vaak verstopt in iets wat bijna niemand meet: de productiefase van je hardware. Servers, switches en laptops veroorzaken al tonnen CO₂ voordat ze je gebouw binnenrollen. En precies dáár gaat het vaak mis in rapportages en duurzaamheidsplannen.
Waarom energie maar een deel van het verhaal is
Neem een server. Tijdens zijn levensduur verbruikt hij flink wat stroom, maar de helft van de CO₂-uitstoot ontstaat al in de fabriek. Bij laptops en desktops lijkt de impact per apparaat kleiner, maar vermenigvuldig dat met duizenden stuks en je ziet waar de verborgen voetafdruk vandaan komt.
Zonder betrouwbare berekening loop je twee risico’s: je onderschat je uitstoot én je mist kansen om kosten en e-waste te reduceren. Voor wie onder de CSRD valt, is dat niet alleen een gemiste kans maar ook een compliance-risico.
Wat je allemaal moet meenemen
Een echte CO₂-berekening kijkt verder dan alleen de energierekening. Drie fases tellen mee:
Productie: grondstoffen, fabricage, transport. Vaak 50–70% van de totale uitstoot. Alleen dit compleet in kaart brengen betekent voor veel bedrijven al honderden regels Excel en uren zoekwerk in facturen en assetlijsten.
Gebruik: stroomverbruik en koeling, afhankelijk van je stroommix. Dit vereist berekeningen per apparaat, vaak verspreid over meerdere jaren.
End-of-life: wat er gebeurt als apparaten worden afgevoerd of gerecycled. Data die vaak niet eens centraal beschikbaar is en opnieuw tijd kost om te achterhalen.
Hoe je de CO₂-uitstoot van hardware berekent
Een berekening bestaat altijd uit vijf stappen. Wie één stap overslaat, krijgt een onvolledig beeld.
Stap 1. Inventarisatie
Breng alle hardware in kaart: servers, storage, netwerk en werkplekken. Noteer type, aantallen, jaar van aanschaf. Bij duizenden apparaten ben je hier al snel dagen tot weken mee bezig.
Stap 2. Zoek CO₂-factoren
Kijk of je fabrikant een Environmental Product Declaration (EPD) heeft. Ontbreekt die? Gebruik gemiddelde waarden uit LCA-databases of benchmarks (bijv. ± 2.250 kg CO₂ voor een server, ± 300 kg voor een laptop). Het vinden van de juiste waarde kost gemiddeld 15–30 minuten per apparaatgroep.
Stap 3. Reken per levensfase
Productie: tel de embedded emissions op van alle apparaten.
Gebruik: vermenigvuldig energieverbruik (kWh) met de CO₂-factor van jouw stroommix.
End-of-life: schat in hoeveel wordt gerecycled of verbrand.
Met 2.000 apparaten praat je hier al snel over tientallen uren rekenwerk en controles.
Stap 4. Valideer de methode
Controleer of de berekening aansluit bij GHG Protocol en ESRS. Alleen zo is het bruikbaar voor CSRD. Vaak moeten sustainability en finance hier apart naar kijken, wat weer extra uren kost.
Stap 5. Rapporteer en vergelijk scenario’s
Leg de cijfers vast en vergelijk verlengen, vervangen of refurbished. Een volledig scenario-rapport voor één locatie betekent vaak nog eens 10–20 uur werk.
Hoeveel tijd kost dit eigenlijk?
Op papier klinkt dit overzichtelijk: vijf stappen en klaar. In de praktijk kost het veel meer.
Kleine locatie (20–50 servers, beperkte werkplekken): 15–25 uur.
Middelgrote locatie (200–400 servers + werkplekken): 40–80 uur.
Grote locaties (500+ devices): 100 uur of meer.
En dat moet elk jaar opnieuw. Alleen al het verzamelen van data en het controleren van aannames kan weken duren, verspreid over meerdere afdelingen.
Waarom dit in de praktijk lastig is
Data zit verspreid, CO₂-factoren zijn niet uniform en rapportages moeten jaarlijks worden herhaald. Voor organisaties die CSRD-proof willen zijn, betekent dit een continu proces dat veel tijd en aandacht kost.
Daarom kiezen veel bedrijven ervoor om klein te beginnen, bijvoorbeeld door één locatie door te lichten. Dat geeft al snel een representatief beeld van de impact en laat zien waar de grootste winst te halen is.
Conclusie
De CO₂-uitstoot van hardware berekenen vraagt meer dan een optelsom van kilowatturen. Het is complex, tijdrovend en zit vol valkuilen. Maar wie het wél goed doet, krijgt grip op kosten, CO₂ en rapportageverplichtingen.
Benieuwd hoe dit er voor jouw organisatie uitziet?
Met de CSRD IT Lifecycle Quickscan brengen we voor één locatie gratis de CO₂-uitstoot, kosten en e-waste in kaart. Zo heb je binnen enkele weken een helder beeld, zonder dat je er zelf weken rekenwerk in hoeft te steken.
👉 Vraag jouw gratis CSRD IT Lifecycle Quickscan aan en ontdek waar jouw organisatie kan besparen.
7-10-2025
Hoe bereken je de CO₂-uitstoot van je hardware?
Je denkt het snel te berekenen, tot je ziet hoeveel er écht bij komt kijken.
SAVE DCS
Veel organisaties denken dat ze hun IT-impact al aardig in beeld hebben. Een overzicht van het stroomverbruik, een rekensom voor de koeling, en klaar. Maar wie alleen naar energie kijkt, ziet hooguit een deel van het verhaal. De grootste uitstoot zit vaak verstopt in iets wat bijna niemand meet: de productiefase van je hardware. Servers, switches en laptops veroorzaken al tonnen CO₂ voordat ze je gebouw binnenrollen. En precies dáár gaat het vaak mis in rapportages en duurzaamheidsplannen.
Waarom energie maar een deel van het verhaal is
Neem een server. Tijdens zijn levensduur verbruikt hij flink wat stroom, maar de helft van de CO₂-uitstoot ontstaat al in de fabriek. Bij laptops en desktops lijkt de impact per apparaat kleiner, maar vermenigvuldig dat met duizenden stuks en je ziet waar de verborgen voetafdruk vandaan komt.
Zonder betrouwbare berekening loop je twee risico’s: je onderschat je uitstoot én je mist kansen om kosten en e-waste te reduceren. Voor wie onder de CSRD valt, is dat niet alleen een gemiste kans maar ook een compliance-risico.
Wat je allemaal moet meenemen
Een echte CO₂-berekening kijkt verder dan alleen de energierekening. Drie fases tellen mee:
Productie: grondstoffen, fabricage, transport. Vaak 50–70% van de totale uitstoot. Alleen dit compleet in kaart brengen betekent voor veel bedrijven al honderden regels Excel en uren zoekwerk in facturen en assetlijsten.
Gebruik: stroomverbruik en koeling, afhankelijk van je stroommix. Dit vereist berekeningen per apparaat, vaak verspreid over meerdere jaren.
End-of-life: wat er gebeurt als apparaten worden afgevoerd of gerecycled. Data die vaak niet eens centraal beschikbaar is en opnieuw tijd kost om te achterhalen.
Hoe je de CO₂-uitstoot van hardware berekent
Een berekening bestaat altijd uit vijf stappen. Wie één stap overslaat, krijgt een onvolledig beeld.
Stap 1. Inventarisatie
Breng alle hardware in kaart: servers, storage, netwerk en werkplekken. Noteer type, aantallen, jaar van aanschaf. Bij duizenden apparaten ben je hier al snel dagen tot weken mee bezig.
Stap 2. Zoek CO₂-factoren
Kijk of je fabrikant een Environmental Product Declaration (EPD) heeft. Ontbreekt die? Gebruik gemiddelde waarden uit LCA-databases of benchmarks (bijv. ± 2.250 kg CO₂ voor een server, ± 300 kg voor een laptop). Het vinden van de juiste waarde kost gemiddeld 15–30 minuten per apparaatgroep.
Stap 3. Reken per levensfase
Productie: tel de embedded emissions op van alle apparaten.
Gebruik: vermenigvuldig energieverbruik (kWh) met de CO₂-factor van jouw stroommix.
End-of-life: schat in hoeveel wordt gerecycled of verbrand.
Met 2.000 apparaten praat je hier al snel over tientallen uren rekenwerk en controles.
Stap 4. Valideer de methode
Controleer of de berekening aansluit bij GHG Protocol en ESRS. Alleen zo is het bruikbaar voor CSRD. Vaak moeten sustainability en finance hier apart naar kijken, wat weer extra uren kost.
Stap 5. Rapporteer en vergelijk scenario’s
Leg de cijfers vast en vergelijk verlengen, vervangen of refurbished. Een volledig scenario-rapport voor één locatie betekent vaak nog eens 10–20 uur werk.
Hoeveel tijd kost dit eigenlijk?
Op papier klinkt dit overzichtelijk: vijf stappen en klaar. In de praktijk kost het veel meer.
Kleine locatie (20–50 servers, beperkte werkplekken): 15–25 uur.
Middelgrote locatie (200–400 servers + werkplekken): 40–80 uur.
Grote locaties (500+ devices): 100 uur of meer.
En dat moet elk jaar opnieuw. Alleen al het verzamelen van data en het controleren van aannames kan weken duren, verspreid over meerdere afdelingen.
Waarom dit in de praktijk lastig is
Data zit verspreid, CO₂-factoren zijn niet uniform en rapportages moeten jaarlijks worden herhaald. Voor organisaties die CSRD-proof willen zijn, betekent dit een continu proces dat veel tijd en aandacht kost.
Daarom kiezen veel bedrijven ervoor om klein te beginnen, bijvoorbeeld door één locatie door te lichten. Dat geeft al snel een representatief beeld van de impact en laat zien waar de grootste winst te halen is.
Conclusie
De CO₂-uitstoot van hardware berekenen vraagt meer dan een optelsom van kilowatturen. Het is complex, tijdrovend en zit vol valkuilen. Maar wie het wél goed doet, krijgt grip op kosten, CO₂ en rapportageverplichtingen.
Benieuwd hoe dit er voor jouw organisatie uitziet?
Met de CSRD IT Lifecycle Quickscan brengen we voor één locatie gratis de CO₂-uitstoot, kosten en e-waste in kaart. Zo heb je binnen enkele weken een helder beeld, zonder dat je er zelf weken rekenwerk in hoeft te steken.
👉 Vraag jouw gratis CSRD IT Lifecycle Quickscan aan en ontdek waar jouw organisatie kan besparen.
7-10-2025
Hoe bereken je de CO₂-uitstoot van je hardware?
Je denkt het snel te berekenen, tot je ziet hoeveel er écht bij komt kijken.
SAVE DCS
Veel organisaties denken dat ze hun IT-impact al aardig in beeld hebben. Een overzicht van het stroomverbruik, een rekensom voor de koeling, en klaar. Maar wie alleen naar energie kijkt, ziet hooguit een deel van het verhaal. De grootste uitstoot zit vaak verstopt in iets wat bijna niemand meet: de productiefase van je hardware. Servers, switches en laptops veroorzaken al tonnen CO₂ voordat ze je gebouw binnenrollen. En precies dáár gaat het vaak mis in rapportages en duurzaamheidsplannen.
Waarom energie maar een deel van het verhaal is
Neem een server. Tijdens zijn levensduur verbruikt hij flink wat stroom, maar de helft van de CO₂-uitstoot ontstaat al in de fabriek. Bij laptops en desktops lijkt de impact per apparaat kleiner, maar vermenigvuldig dat met duizenden stuks en je ziet waar de verborgen voetafdruk vandaan komt.
Zonder betrouwbare berekening loop je twee risico’s: je onderschat je uitstoot én je mist kansen om kosten en e-waste te reduceren. Voor wie onder de CSRD valt, is dat niet alleen een gemiste kans maar ook een compliance-risico.
Wat je allemaal moet meenemen
Een echte CO₂-berekening kijkt verder dan alleen de energierekening. Drie fases tellen mee:
Productie: grondstoffen, fabricage, transport. Vaak 50–70% van de totale uitstoot. Alleen dit compleet in kaart brengen betekent voor veel bedrijven al honderden regels Excel en uren zoekwerk in facturen en assetlijsten.
Gebruik: stroomverbruik en koeling, afhankelijk van je stroommix. Dit vereist berekeningen per apparaat, vaak verspreid over meerdere jaren.
End-of-life: wat er gebeurt als apparaten worden afgevoerd of gerecycled. Data die vaak niet eens centraal beschikbaar is en opnieuw tijd kost om te achterhalen.
Hoe je de CO₂-uitstoot van hardware berekent
Een berekening bestaat altijd uit vijf stappen. Wie één stap overslaat, krijgt een onvolledig beeld.
Stap 1. Inventarisatie
Breng alle hardware in kaart: servers, storage, netwerk en werkplekken. Noteer type, aantallen, jaar van aanschaf. Bij duizenden apparaten ben je hier al snel dagen tot weken mee bezig.
Stap 2. Zoek CO₂-factoren
Kijk of je fabrikant een Environmental Product Declaration (EPD) heeft. Ontbreekt die? Gebruik gemiddelde waarden uit LCA-databases of benchmarks (bijv. ± 2.250 kg CO₂ voor een server, ± 300 kg voor een laptop). Het vinden van de juiste waarde kost gemiddeld 15–30 minuten per apparaatgroep.
Stap 3. Reken per levensfase
Productie: tel de embedded emissions op van alle apparaten.
Gebruik: vermenigvuldig energieverbruik (kWh) met de CO₂-factor van jouw stroommix.
End-of-life: schat in hoeveel wordt gerecycled of verbrand.
Met 2.000 apparaten praat je hier al snel over tientallen uren rekenwerk en controles.
Stap 4. Valideer de methode
Controleer of de berekening aansluit bij GHG Protocol en ESRS. Alleen zo is het bruikbaar voor CSRD. Vaak moeten sustainability en finance hier apart naar kijken, wat weer extra uren kost.
Stap 5. Rapporteer en vergelijk scenario’s
Leg de cijfers vast en vergelijk verlengen, vervangen of refurbished. Een volledig scenario-rapport voor één locatie betekent vaak nog eens 10–20 uur werk.
Hoeveel tijd kost dit eigenlijk?
Op papier klinkt dit overzichtelijk: vijf stappen en klaar. In de praktijk kost het veel meer.
Kleine locatie (20–50 servers, beperkte werkplekken): 15–25 uur.
Middelgrote locatie (200–400 servers + werkplekken): 40–80 uur.
Grote locaties (500+ devices): 100 uur of meer.
En dat moet elk jaar opnieuw. Alleen al het verzamelen van data en het controleren van aannames kan weken duren, verspreid over meerdere afdelingen.
Waarom dit in de praktijk lastig is
Data zit verspreid, CO₂-factoren zijn niet uniform en rapportages moeten jaarlijks worden herhaald. Voor organisaties die CSRD-proof willen zijn, betekent dit een continu proces dat veel tijd en aandacht kost.
Daarom kiezen veel bedrijven ervoor om klein te beginnen, bijvoorbeeld door één locatie door te lichten. Dat geeft al snel een representatief beeld van de impact en laat zien waar de grootste winst te halen is.
Conclusie
De CO₂-uitstoot van hardware berekenen vraagt meer dan een optelsom van kilowatturen. Het is complex, tijdrovend en zit vol valkuilen. Maar wie het wél goed doet, krijgt grip op kosten, CO₂ en rapportageverplichtingen.
Benieuwd hoe dit er voor jouw organisatie uitziet?
Met de CSRD IT Lifecycle Quickscan brengen we voor één locatie gratis de CO₂-uitstoot, kosten en e-waste in kaart. Zo heb je binnen enkele weken een helder beeld, zonder dat je er zelf weken rekenwerk in hoeft te steken.
👉 Vraag jouw gratis CSRD IT Lifecycle Quickscan aan en ontdek waar jouw organisatie kan besparen.
Alle blogs
Hoe bereken je de CO₂-uitstoot van je hardware?
Je denkt het snel te berekenen, tot je ziet hoeveel er écht bij komt kijken.
SAVE DCS
Circular Hardware Lifecycle Management: waarom 2025 het kantelpunt is voor IT-infrastructuur
Het kantelpunt voor IT is hier: blijf je verspillen of kies je voor aantoonbare circulariteit?
SAVE DCS
Wat oorlog met circulaire IT te maken heeft
Circulaire IT gaat niet alleen over duurzaamheid, maar ook over veiligheid en strategische autonomie.
SAVE DCS
CSRD en IT: Vandaag compliant blijven en morgen future-proof zijn
CSRD IT Compliance: Van energierapportage naar circulaire IT | SAVE DCS
SAVE DCS
Alle blogs
Hoe bereken je de CO₂-uitstoot van je hardware?
Je denkt het snel te berekenen, tot je ziet hoeveel er écht bij komt kijken.
SAVE DCS
Circular Hardware Lifecycle Management: waarom 2025 het kantelpunt is voor IT-infrastructuur
Het kantelpunt voor IT is hier: blijf je verspillen of kies je voor aantoonbare circulariteit?
SAVE DCS
Wat oorlog met circulaire IT te maken heeft
Circulaire IT gaat niet alleen over duurzaamheid, maar ook over veiligheid en strategische autonomie.
SAVE DCS
CSRD en IT: Vandaag compliant blijven en morgen future-proof zijn
CSRD IT Compliance: Van energierapportage naar circulaire IT | SAVE DCS
SAVE DCS
Alle blogs
Hoe bereken je de CO₂-uitstoot van je hardware?
Je denkt het snel te berekenen, tot je ziet hoeveel er écht bij komt kijken.
SAVE DCS
Circular Hardware Lifecycle Management: waarom 2025 het kantelpunt is voor IT-infrastructuur
Het kantelpunt voor IT is hier: blijf je verspillen of kies je voor aantoonbare circulariteit?
SAVE DCS
Wat oorlog met circulaire IT te maken heeft
Circulaire IT gaat niet alleen over duurzaamheid, maar ook over veiligheid en strategische autonomie.
SAVE DCS
CSRD en IT: Vandaag compliant blijven en morgen future-proof zijn
CSRD IT Compliance: Van energierapportage naar circulaire IT | SAVE DCS
SAVE DCS